1) Με τον Γάμο του Καραχμέτη μας μεταφέρετε σε μια άλλη εποχή, σε μια κοινωνία που έχει αλλάξει ολοκληρωτικά. Ένα τέτοιο έργο πόσο προσιτό μπορεί να είναι στο θεατή; Έχετε παρατηρήσει αν το κοινό γνωρίζει το έργο πριν επιλέξει να δει την παράσταση?
2) Πείτε μας τον βασικότερο λόγο για τον οποίο πρέπει κάποιος να παρακολουθήσει τον Γάμο του Καραχμέτη. Η υπογραφή του μεγάλου Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη; Το ευαίσθητο θέμα το οποίο πραγματεύεται; Η μουσικότητα – ποιητικότητα του; Τα συναισθήματα που γεννιούνται κατά τη διάρκεια παρακολούθησής του ή κάτι άλλο;
3) Ποίες είναι οι δυσκολίες της μεταφοράς ενός τέτοιου έργου στο θέατρο; Κάποιος που έχει διαβάσει το διήγημα θα το “δει” στη σκηνή;
4) Τι έχετε εσείς αποκομίσει από αυτή την παράσταση και τη συνεργασία σας με τους εξαίρετους συντελεστές της?
5) Οι κριτικές που έχουν γραφτεί για την παράσταση είναι διθυραμβικές. Εσείς ποιο είναι το πιο κολακευτικό σχόλιο που έχετε ακούσει ή που έχετε διαβάσει και επιλέγετε να κρατήσετε?
1) Τα πάντα έχουν να κάνουν με το πώς είναι δοσμένο ένα κείμενο. Ο λόγος του Παπαδιαμάντη και τα θέματά του. Ο λόγος αν και στην καθαρεύουσα είναι τόσο επιδέξια φτιαγμένος και με τόσο αιχμηρό χιούμορ που μπορεί να φτάσει ένα θεατή στο σήμερα, όσο για τα θέματά του είναι τόσο βαθιά ανθρώπινα και οι ήρωες του τόσο περίτεχνα σκαλισμένοι που τις αδυναμίες τους, τις σκέψεις τους, τα συναισθήματά τους μπορεί να τα νιώσει ο κάθε άνθρωπος σε κάθε εποχή. Η αλήθεια είναι ότι έχω συναντήσει στην παράσταση ανθρώπους που γνώριζαν το έργο και ανθρώπους που δεν το γνώριζαν, όλοι όμως ξέρουν τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη.
2) Είναι λίγο απ’ όλα, ένα σπουδαίο κείμενο, ενός σπουδαίου λογοτέχνη, μια εποχή που αξίζει να τη ζήσουμε έστω και για λίγο. Για την απλότητα του να λέμε ιστορίες όπως παλιά σαν μια παρέα στην πλατεία του χωριού. Αλλά για εμένα ίσως ο πιο σημαντικός λόγος είναι το θέμα του, η αγάπη. Η αγάπη που καταργεί το εγώ και δε γνωρίζει όρια και ξεπερνάει εμπόδια και είναι δύσκολη. Γιατί πρέπει να θυμηθούμε ότι η αγάπη θέλει κόπο και μπορεί να έχει και πόνο, αλλά είναι η απόλυτη δύναμη και φέρνει την απόλυτη δικαίωση.
3) Η δυσκολία είναι μάλλον η ευθύνη, να διαφυλάξει κανείς την ουσία του κειμένου, πράγμα που μπορεί να κατακτηθεί μόνο μέσα από τη δουλειά, τη μελέτη, τη γνώση του αντικειμένου αλλά και τη ψυχική σύνδεση με την ιστορία. Και φυσικά χρειάζεται τρομερή λεπτοδουλειά στη δραματοποίησή του. Η κυρία Λαζαρίδου έχει τη γνώση και την ευαισθησία και μέσα από τη δουλειά της διαφύλαξε το κείμενο με πολλή φροντίδα και έτσι ελπίζω ότι κάποιος που το έχει διαβάσει θα μπορέσει να το δει να συμβαίνει. Αυτό είναι άλλωστε και το δικό μας στοίχημα.
4) Όταν καταπιάστηκα με το έργο, η παράσταση είχε ήδη ανέβει με την Ιφιγένεια Γρίβα. Ένιωσα ότι έχω μια τεράστια ευθύνη να διαφυλάξω και να προσέξω τη δουλειά των συντελεστών. Δεν ήμουν εξοικειωμένη με την καθαρεύουσα και με το λόγο του Παπαδιαμάντη πέρα από τα σχολικά βιβλία. Με την ανεκτίμητη βοήθεια και την καθοδήγηση της Όλιας Λαζαρίδου, της Ιφιγένειας Γρίβα και του Νίκου Χαλδαιάκη σιγά σιγά μαγεύτηκα και εγώ από το κείμενο και τη γλώσσα και η οπτική μου άλλαξε σε πολλά πράγματα που θεωρούσα δεδομένα.
5) Θα κρατήσω δύο σχόλια, από δύο παιδιά ηλικίας 15-16 χρονών που παρά την ηλικία τους όταν τους ζητήθηκε μετά το τέλος της παράστασης να γράψουν μία λέξη σε ένα χαρτάκι σε σχέση με αυτό που είδαν το ένα έγραψε «Ανεκπλήρωτο» και το άλλο «Υπέρβαση».
