Γράφει ο
Σχης (εα) Δημήτριος Κωνσταντινίδης
MS National Grand Strategy, NDU Washington D.C
MBA, Πανεπιστήμιο Μακεδονίας
Η λέξη αδικία προέρχεται από το στερητικό «α» και την λέξη δίκαιο, και σημαίνει την έλλειψη του δικαίου. Η αδικία δεν δημιουργείται όταν ο ηγέτης αποφασίσει να θέσει τους κανόνες για ένα οποιοδήποτε θέμα. Αυτό όχι μόνο είναι αποδεκτό αλλά είναι και αναγκαίο για την ορθή λειτουργία του οποιοδήποτε οργανισμού. Η αδικία λοιπόν δεν δημιουργείτε όταν ο Αρχηγός του Στρατού πει ότι όλοι οι Αξιωματικοί πρέπει να υπηρετήσουν το ελάχιστο 5 χρόνια στην παραμεθόριο περιοχή. Η αδικία δημιουργείτε όταν έστω και ένας υπηρετήσει λιγότερο από αυτό που είπε ο Αρχηγός, είτε αυτό γίνεται εν γνώση του είτε γίνεται εν αγνοία του. Σε λίγες ημέρες ο Αρχηγός θα κληθεί να προάγει και να αποστρατεύσει ικανό αριθμό Αξιωματικών, τους περισσότερους από αυτούς δεν τους έχει δει ποτέ από κοντά και δεν έχει προσωπική άποψη. Με ποιο τρόπο άραγε θα πάρει αυτή την απόφαση; Και με ποια κριτήρια; Θα είναι αυτά τα κριτήρια αξιοκρατικά και δίκαια ή όχι; Ή θα του δώσει ο κύριος Υπουργός έτοιμο κατάλογο με ονόματα;
Για να υπάρχει αξιοκρατία στις προαγωγές και αποστρατείες θα πρέπει πρώτα από όλα να υπάρχει αντικειμενικό σύστημα αξιολόγησης το οποίο δεν υπάρχει. Και δεν υπάρχει γιατί η έλλειψη του βολεύει αφάνταστα όχι μόνο την Στρατιωτική ηγεσία αλλά κυρίως την πολιτική ηγεσία του υπουργείου, η οποία επεμβαίνει στο σύστημα και αποφασίζει με καθαρά πολιτικά κριτήρια. Αυτά δε τα κριτήρια απαιτούν από τον υποψήφιο Στρατηγό την πλήρη υποταγή του στο πολιτικό κατεστημένο. Δηλαδή εάν ο πολιτικός αποφασίσει την μείωση της θητείας τότε ο Στρατηγός θα πρέπει να συγκροτήσει τις Μονάδες όχι με βάση τις στρατιωτικές και αμυντικές ανάγκες της χώρας, αλλά με βάση την παρούσα δύναμη, προκειμένου το κόμμα να κερδίσει τις επερχόμενες εκλογές. Θυμηθείτε την μειοψηφία όλων των πολιτικών κομμάτων σε βάρος της θητείας σε κάθε εκλογική αναμέτρηση των τελευταίων 40 ετών. Εξαιτίας δε των παραπάνω λαθών φέραμε την θητεία από το 24-μηνο στο 9-μηνο. Και την εκπαίδευση των νεοσυλλέκτων στις τρεις εβδομάδες ενώ οι Αμερικανοί εκπαιδεύονται για τρεις μήνες. Είναι όμως η θητεία το μοναδικό θύμα της πολιτικής διελκυστίνδας; Όχι βέβαια, τα άλλα θύματα είναι ακόμα σοβαρότερα και αφορούν την εθνική μας επιβίωση. Νομίζεται ότι η Κωνσταντινούπολη έπεσε γιατί οι πολίτες της έκαναν μερικά λάθη το 1453; Η απάντηση είναι ότι η πόλη έπεσε μετά από μακροχρόνια παρακμή και σωρεία λαθών σε πολιτικό και στρατηγικό επίπεδο. Το ίδιο γίνεται και τώρα στην Συρία. Πολιτική και Στρατιωτική ηγεσία προέβησαν σε σωρεία λαθών και τώρα ο λαός πληρώνει τον λογαριασμό. Αναρωτηθήκαμε ποτέ μήπως βρισκόμαστε ξανά στο 1452; Μήπως είμαστε αναγκασμένοι με τα λάθη που κάνουμε να ζήσουμε ξανά το 1453;
Δυστυχώς για εμάς, έτσι πως είναι οργανωμένη η πολιτεία μας, εάν η πολιτική ηγεσία αποφασίσει την προδοσία της Μακεδονίας τότε επιλέγει έναν Στρατηγό ο οποίος θα συνεργαστεί με τους Σκοπιανούς Στρατηγούς και θα εκπαιδεύσει Σκοπιανούς αλεξιπτωτιστές στην Ελληνική Σχολή Αλεξιπτωτιστών. Εάν η πολιτική ηγεσία αποφασίσει την κατασκευή hotspot μια ανάσα από τα σύνορα τότε ο Στρατηγός πρέπει να την κάνει, εάν θέλει να παραμείνει στην θέση του, ανεξάρτητα εάν αυτό αντιβαίνει σε όλες τις αρχές πολέμου, σε στρατηγικό και τακτικό επίπεδο. Εάν η πολιτική ηγεσία αποφασίσει την διχοτόμηση του Αιγαίου ο Στρατηγός θα πρέπει να αποδεχθεί τα τετελεσμένα και να παραχωρήσει εθνικό έδαφος. Με αυτά τα κριτήρια ο εκάστοτε πρωθυπουργός και υπουργός εθνικής άμυνας επιλέγει όχι μόνο την ανώτατη ηγεσία αλλά και πολλά χαμηλόβαθμα στελέχη τα οποία κατέχουν καίριες θέσεις στην λήψη αποφάσεων. Όπως για παράδειγμα ο Διευθυντής Στρατιωτικού Προσωπικού του ΓΕΣ ο οποίος ικανοποιεί τις απαιτήσεις σε μεταθέσεις των «δικών μας παιδιών», νομίζοντας πως τα άλλα παιδιά δεν καταλαβαίνουν τι γίνεται. Η ικανότητα του δε να ικανοποιεί το κομματικό ακροατήριο είναι ο συντελεστής βαρύτητας που θα καθορίσει την περαιτέρω πορεία του. Συνέπεια όλων των παραπάνω ενεργειών δεν είναι μόνο η απώλεια ικανότερων Αξιωματικών αλλά κυρίως το αίσθημα της αδικίας που μακροχρόνια δημιουργείται σε όλα τα στελέχη. Ποιες όμως μπορεί να είναι οι συνέπειες ένα κάτι τέτοιο συνεχίσει για μεγάλο χρονικό διάστημα; Πώς επηρεάζουν αυτές οι ενέργειες το αίσθημα του δικαίου και κατά συνέπεια το ηθικό των ανθρώπων που θα κληθούν να πολεμήσουν;
Σύμφωνα με μελέτες που έγιναν από καθηγητές ηγεσίας σε παγκόσμιο επίπεδο, οι κυριότεροι λόγοι που οδηγούν ικανούς υπαλλήλους στην παραίτηση είναι μεταξύ άλλων η αδικία, η αίσθηση ότι δεν αναγνωρίζεται η προσπάθεια, η έλλειψη ευκαιριών για ανάπτυξη και κυρίως η κακή ηγεσία. Δυστυχώς για εμάς, αλλά όλα τα παραπάνω ισχύουν και στις Ένοπλες Δυνάμεις. Για αυτό δε το λόγο τα τελευταία χρόνια έχει παρατηρηθεί μια αύξηση παραιτήσεων των χαμηλόβαθμων αξιωματικών και κυρίως σε ιπτάμενους της πολεμικής αεροπορίας ή αξιωματικούς του τεχνικού και της πληροφορικής, οι οποίοι ευκολότερα μπορούν να αλλάξουν σταδιοδρομία από τους συναδέλφους τους με καθαρά στρατιωτικό υπόβαθρο. Ας μη κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλο μας. Οι παραιτήσεις αυτές δημιουργούν δυσαναπλήρωτα κενά γιατί πολύ απλά δεν μπορεί να βγεις στην αγορά και να προσλάβεις έναν Διοικητή Μονάδας Τεθωρακισμένων, πρέπει να τον φτιάξεις μόνος σου επενδύοντας σε αυτόν για 25 χρόνια. Αν δε η οικονομία δεν βρισκότανε σε ύφεση, ο αριθμός αυτός θα ήταν ακόμα μεγαλύτερος. Παρόλες όμως τις αρνητικές ενδείξεις ο κύριος Αρχηγός δεν έλαβε κανένα μέτρο. Δεν φρόντισε να κάνει το σύστημα αξιολόγησης των Αξιωματικών ποιο αντικειμενικό. Δεν φρόντισε να αλλάξει τον τρόπο που απονέμονται οι ηθικές αμοιβές. Παρότι αρχικά όλοι δεσμεύονται για αξιοκρατία και διαφάνεια, όλα παραμένουν στο επίπεδο των δηλώσεων και του εντυπωσιασμού, με αποτέλεσμα να μεγαλώνει ακόμα περισσότερο η έλλειψη εμπιστοσύνης. Η εύκολη απάντηση είναι ότι όσοι παραιτούνται δεν ήταν ικανοί. Αναρωτήθηκε όμως μήπως συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο από αυτό που του λένε οι σύμβουλοι του; Μήπως τελικά φεύγουν οι ικανοί; Μήπως τελικά οι πολιτικές επεμβάσεις παραδίδουν σε ανίκανα χέρια την διοίκηση των Ενόπλων Δυνάμεων και εν γένη των νέων Αξιωματικών και οπλιτών της πατρίδας μας; Πιεζόμενος όμως από ερωτήσεις σχετικά με τις επερχόμενες κρίσεις των Αξιωματικών ο κύριος Αρχηγός δήλωσε «Εμείς θα διαλέξουμε με ποιους να πολεμήσουμε, αν χρειαστεί. Δεν θα δεχθώ καμία επέμβαση, ούτε κομματική ούτε τίποτε άλλο».
Επειδή Κύριε Αρχηγέ αυτά για να γίνουν σωστά, δίκαια και αντικειμενικά χρειάζονται προετοιμασία, που δεν έγινε. Και επειδή όλα αυτά τα έχουμε ξανά ακούσει πολλές φορές και δεν τα είδαμε ποτέ. Περιμένουμε με αγωνία την υλοποίηση της παραπάνω δήλωσης. Αν όμως δεν την υλοποιήσετέ καλύτερα θα είναι να παραιτηθείτε γιατί όπως λέει και η παροιμία τα ράσα δεν κάνουν τον παπά αλλά ο παπάς τα ράσα.
ΠΗΓΗ: www.militaire.gr
