«Το Vorzel είναι ένα χωριό αστικού τύπου στην περιφέρεια Κιέβου της Ουκρανίας. Υπάγεται στο δημοτικό συμβούλιο του Irpin. Πληθυσμός: 6.766 (εκτίμηση 2021). Το χωριό σχηματίστηκε το 1905 (όπως λέει η αναμνηστική πλάκα στο κτίριο του σιδηροδρομικού σταθμού Vorzelsky). Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου το χωριό καταλήφθηκε από τα γερμανικά στρατεύματα στις 22 Σεπτεμβρίου 1941. Δύο χρόνια αργότερα, τον Νοέμβριο του 1943, το χωριό καταλήφθηκε από τα σοβιετικά στρατεύματα και το πήραν χωρίς μάχη στην ΕΣΣΔ.
Κατά τη διάρκεια του Ρωσο-Ουκρανικού πολέμου το χωριό βομβαρδίστηκε και στη συνέχεια καταλήφθηκε από τα ρωσικά στρατεύματα στα τέλη Φεβρουαρίου 2022. Μέχρι τις 9 Μαρτίου, το Vorzel ήταν αποκλεισμένο από τους Ρώσους κατακτητές, αφήνοντας τα περισσότερα σπίτια χωρίς ρεύμα, θέρμανση και νερό. Μόλις στις 9 Μαρτίου ξεκίνησε η εκκένωση των κατοίκων της περιοχής, μεταξύ των εκκενώσεων ήταν και ο διάσημος Ουκρανός συνθέτης Ihor Poklad…».
Τα παραπάνω στοιχεία εμφανίζονται στη γνωστή ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια του διαδικτύου Βικιπαίδεια ή Wikipedia, στην τελευταία ενημερωμένη έκδοση της.
Από το Vorzel της Ουκρανίας προέρχονται οι πρώτοι πρόσφυγες, που «απέδρασαν» από τη φρίκη του πολέμου, πρόλαβαν και έφυγαν από τις εστίες τους και την εμπόλεμη περιοχή και αυτό το διάστημα φιλοξενούνται από το Δήμο Ελασσόνας.
Το πρώτο γκρουπ που ήρθε στην Ελασσόνα αποτελείται από 3 άτομα(πεθερά, νύφη, εγγονή): η 64χρονη Valentina Nikolaiets, η 37χρονη Alla Nikolaiets και η 10χρονη Sofiia.
Θυμίζουμε πως η οικογένεια των Ουκρανών προσφύγων της Ελασσόνας ήδη μεγάλωσε, αφού πρόσφατα, μόλις πριν λίγες μέρες, προστέθηκαν ακόμη 2 άτομα(η Yuliia και ο 10χρονος γιός της Artem).
Η «Ε» συνάντησε την οικογένεια των Ουκρανών στο ξενοδοχείο «Δίας», όπου διαμένουν προσωρινά, και είχε μαζί τους μια κουβέντα, όπου μετέφεραν τα όσα τραγικά έζησαν στην πατρίδα τους, σε μια πραγματική τραγωδία χωρίς αρχή και τέλος.
Το ταξίδι τους από τη χώρα τους…για το άγνωστο ήταν ένας πραγματικός «μαραθώνιος», αφού μέσα σε λίγα λεπτά, παίρνοντας βιαστικά μαζί τους ελάχιστα ρούχα και κάποια προσωπικά αντικείμενα, αποχαιρέτισαν τα προσφιλή τους πρόσωπα και κατευθύνθηκαν από το Vorzel(προάστιο του Κιέβου, απέχει 20 χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα) προς τα σύνορα Ουκρανίας – Ουγγαρίας. Εκεί, στην πόλη Zahony της Ουγγαρίας, πήραν το τραίνο και κατευθύνθηκαν στη Βουδαπέστη. Και από τη πρωτεύουσα της Ουγγαρίας συνέχισαν το ταξίδι τους με τραίνο προς την Ελλάδα, διασχίζοντας την Ουγγαρία, την Σερβία και τη Βόρεια Μακεδονία.
«Ποταμός» η 37χρονη Alla Nikolaets, έχοντας δίπλα την κόρη της Sofiia(..με θλιμμένο και ανήσυχο βλέμμα παρακολουθεί και ζει στιγμή στιγμή την περιγραφή της μαμάς της), περιγράφει όλα όσα έζησε τον τελευταίο καιρό στην πατρίδα της μέσα και έξω από τα καταφύγια, αλλά αναφέρεται και στο «καταφύγιο» προστασίας, ανθρωπιάς και αλληλεγγύης που βρήκε στη χώρα μας και συνάντησε στην Ελασσόνα.
Απαντώντας σε σχετική ερώτηση, θυμίζει πως μέλη της οικογένειας είχαν επισκεφθεί για διακοπές την Παραλία της Κατερίνης και έκαναν οικογενειακούς φίλους, που λειτούργησαν ως συνδετικός κρίκος για να αποφασίσουν να ταξιδέψουν για την Ελλάδα, προσπαθώντας να φύγουν από τον πόλεμο. Ακόμη, πριν κάποια χρόνια με τον σύζυγο της είχαν επισκεφθεί την Κρήτη.
Ζούσαν μια ήρεμη όμορφη οικογενειακή ζωή στη μικρή τους πόλη και μέσα σε λίγες ώρες όλα άλλαξαν δραματικά.
Δείχνει όμορφες εικόνες από την πόλη και την περιοχή που έμενε, πριν έρθει η καταστροφή από τις βόμβες και τις εχθροπραξίες, και συμπληρώνει το «σκηνικό» με νέες εικόνες καταστροφής(…με τη σημερινή εικόνα της περιοχής), μη κρύβοντας τη συγκίνηση της.
Η Alla είναι υπάλληλος – στέλεχος στην οικονομική υπηρεσία Νοσοκομείου της περιοχής και ο σύζυγος, που είναι δάσκαλος Yoga, έμεινε πίσω για να βοηθήσει τη χώρα, προσφέροντας εθελοντική εργασία.
«Σταχυολογώντας» από τα όσα «κατέθεσε» η Alla στην «Ε»:
«Δεν μπορώ να το πιστέψω τι γίνεται στην πατρίδα μου. Δεν το χωράει ο νους. Τι φταίνε τα παιδιά, τι φταίνε τόσα αθώα θύματα; Δεν υπάρχουν λόγια για να εξηγήσω όλο αυτό. Είναι πραγματική γενοκτονία των Ουκρανών!
Η Ουκρανία είναι μία ανεξάρτητη ειρηνική χώρα! Θέλουμε να ζήσουμε ελεύθεροι, χωρίς τη Ρωσία.
Δεν σέβονται τίποτα; Βομβαρδίζεις πολυκατοικίες και σπίτια; Πυροβολείς ανεξέλεγκτα; Κόσμος και παιδιά να μένουν στα καταφύγια;
Γιατί να χάνονται καθημερινά παιδιά και αθώοι;; Γιατί καταστρέφουν την πατρίδα μας;
Και όλα αυτά το 2022; Απίστευτο! Σύγχρονη τραγωδία στη χώρα μου…
Οι Έλληνες είναι φιλόξενος και ζεστός λαός. Οι Ουκρανοί είναι σαν τους Έλληνες.
Η 37χρονη Ουκρανή «ξεχειλίζει» από θυμό, οργή και αγανάκτηση για όσα τραγικά συμβαίνουν αυτό τον καιρό στη χώρα της. Θυμός, οργή και αγανάκτηση που γίνονται ένα με το φόβο, τον πόνο και την αγωνία για τους δικούς της, που άφησε πίσω της.
Στο τέλος της κουβέντας φρόντισε να ευχαριστήσει μέσα από την καρδιά της το Δήμο Ελασσόνας και τον κόσμο της περιοχής για τη φιλοξενία, την ανοιχτή αγκαλιά και τη φροντίδα που προσφέρει απλόχερα στους Ουκρανούς, που αυτό τον καιρό βρίσκονται στην Ελασσόνα.
Και μας ξαναθυμίζει πως παρά τα άσχημα που συμβαίνουν στην πατρίδα της, θα συνεχίζει να ονειρεύεται και να ελπίζει πως θα ξαναγυρίσουν σύντομα πίσω στον τόπο τους. «Η σκέψη μας είναι συνέχεια εκεί. Αφήσαμε πίσω τους δικούς μας, εκεί μεγαλώσαμε, εκεί κάναμε οικογένεια, εκεί είναι το σπίτι μας, είναι η πατρίδα μας. Η Ουκρανία είναι η μόνιμη έγνοια μας…».
Τι δήλωσε ο δήμαρχος Ελασσόνας
Με αφορμή την κουβέντα μας με την 37χρονη πρόσφυγα από την Ουκρανία, η «Ε» απευθύνθηκε και στον «οικοδεσπότη» δήμαρχο Ελασσόνας Νίκο Γάτσα, προκειμένου να μάθει περισσότερα για τη φιλοξενία των προσφύγων. Με τη σειρά του, ο δήμαρχος Ελασσόνας «κατέθεσε» και τις δικές του σκέψεις για τη νέα προσφυγική κρίση:
«Υποδεχτήκαμε πριν λίγες μέρες στην πόλη μας μια οικογένεια Ουκρανών προσφύγων που αποτελείται από τρεις γυναίκες και δύο παιδιά. Η οικογένεια εκτοπίστηκε από την πόλη Vorzel πολύ κοντά στην πρωτεύουσα Κίεβο εξαιτίας των βομβαρδισμών που έπληξαν την πόλη λόγω της θέσης της.
Μετά από επικοινωνία με την οικογένεια εξασφαλίσαμε την προσωρινή διαμονή της σε ξενοδοχείο της Ελασσόνας και τα καθημερινά γεύματα από τα μαγειρεία του Δήμου. Είμαστε σε διαρκή επικοινωνία με το Υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου, προκειμένου να τύχουν της προβλεπόμενης στήριξης: στέγαση, ιατρική φροντίδα και εκπαίδευση.
Από τη συζήτηση που είχα μαζί τους διαπίστωσα ότι έζησαν εφιαλτικές ημέρες και πλέον από την άφιξή τους εδώ νιώθουν ασφάλεια και προστασία. Προφανώς η ανησυχία τους για την τύχη των δικών τους ανθρώπων είναι μεγάλη και η επικοινωνία μαζί τους πολύ δύσκολη.
Η νέα αυτή προσφυγική κρίση βρίσκει τη χώρα μας και το κράτος μας για ακόμη μια φορά αντιμέτωπο με νέες προκλήσεις. Η συσσωρευμένη πίεση στις υπηρεσίες μας και στα οικονομικά των δήμων δεν επιτρέπουν να σηκώσουμε και αυτό το μεγάλο βάρος, το οποίο φυσικά ανέλαβε το αρμόδιο υπουργείο. Ωστόσο, στο πλαίσιο των δυνατοτήτων μας θα προσφέρουμε ό,τι μπορούμε στους ανθρώπους που δοκιμάζονται και χρειάζονται βοήθεια. Οι πρόσφυγες από την Ουκρανία είναι τα θύματα μιας απαράδεκτης και αποτρόπαιης στρατιωτικής εισβολής της Ρωσίας σε ξένο κράτος, την οποία καταδικάζουμε απερίφραστα και απευθύνουμε μήνυμα συμπαράστασης στον Ουκρανικό λαό».
Πηγή:ΕΛΑΣΣΟΝΑ (Γραφείο «Ε»),Του Γιάννη Μουκίδη
