Ούτε δέκα, ούτε είκοσι μα 111 ολόκληρα χρόνια έχουν περάσει από τη στιγμή που αποξηράνθηκε η λίμνη Ασκουρίδα στον Όλυμπο.
Ήταν 1911 όταν τα νερά της οδηγήθηκαν στον Πηνειό ποταμό μέσω μιας σήραγγας εκατοντάδων μέτρων και μιας αποστραγγιστικής τάφρου. Στη θέση της απέμεινε ένα εύφορο οροπέδιο, που αποδόθηκε στον τοπικό πληθυσμό. Γη για γεωργική εκμετάλλευση και αναμνήσεις που πλέον με το πέρασμα των ετών γίνονται ολοένα και πιο θολές…
Η Ασκουρίς ή Ασκυρίς βρισκόταν στον Κάτω Όλυμπο και συγκεκριμένα νότια του χωριού Καλλιπεύκη. Με αυτό το όνομα αναφέρεται από την αρχαιότητα. Κατά τον Μεσαίωνα, η λίμνη απέκτησε το Σλαβικό όνομα Νεζερός, όπως και το χωριό, που διατηρείται ακόμα από τον τοπικό πληθυσμό, αν και άλλαξε το 1927!
Ωστόσο αυτές τις ημέρες ετοιμάζεται να κατατεθεί μια πρόταση για την επανασύστασή της. Συγκεκριμένα την Κυριακή στις 15 του Μαΐου η Συντονιστική Επιτροπή και τα μέλη του «Δικτύου Πολιτισμού-Περιβάλλοντος-Βιώσιμης Ανάπτυξης ΔΕΛΤΑ Πηνειού-Τεμπών» πραγματοποιούν μια σχετική εκδήλωση στο χώρο του Δημοτικού Σχολείου στην Καλλιπεύκη και στο πλαίσιο αυτής θα συζητηθεί η ιδέα. Εισηγητής θα είναι ο κ. Παναγιώτης Παπαϊωάννου που είναι και στο Διοικητικό Συμβούλιο του Μορφωτικού Συλλόγου της περιοχής.
«Η επανασύσταση και η επαναλειτουργία της λίμνης Ασκουρίδας, συζητιέται τα τελευταία 40 χρόνια» λέει ο κ. Παπαιωάννου και θυμάται πως ουσιαστικότερη προσπάθεια όλων αλλά χωρίς αποτέλεσμα, ήταν η από το 2005 μέχρι το 2007 «την οποία ξεκίνησε ο Δήμος, η Περιφέρεια και το ΕΚΒΥ (Μουσείο Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας – Ελληνικό Κέντρο Υγροτόπων Βιοτόπων), με την ίδια τη Νίκη Γουλανδρή να ηγείται της προσπάθειας».
Θα μπορούσε, όμως, σήμερα η «λίμνη» αυτή να επανασυσταθεί και θα είχε νόημα κάτι τέτοιο; είναι το βασικό ερώτημα που του απευθύνεται για να απαντήσει πως «Βασικά θα ωφελούσε όχι μόνο την Καλλιπεύκη και την ευρύτερη περιοχή, από Λεπτοκαρυά μέχρι Λάρισα και την Ελλάδα ολόκληρη ακόμα. Θα είναι μια λίμνη που βρίσκεται δίπλα στη σκιά του Ολύμπου, στα 1000 μέτρα υψόμετρο, μια ανάσα από την εθνική οδό, μια σπιθαμή από τη θάλασσα και δύο από τον κάμπο, 27 χιλιόμετρα από Πλαταμώνα, 29 από Τέμπη, 58 από Λάρισα, 138 από Θεσσαλονίκη» υποστηρίζει και διευκρινίζει πως η περιοχή δεν επηρεάζει προστατευόμενες περιοχές (NATURA) γιατί βρίσκεται έξω από αυτές.
Η πρόταση περιλαμβάνει κάποιες δεσμευτικές ενέργειες, για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα, για να γίνει απ’ όλους αποδεκτή και να ευνοήσει όλους αναλογικά και εξηγεί πως χρειάζεται: απαλλοτρίωση – αποζημίωση, χωροταξική μελέτη, αποζημίωση επενδυμένων κεφαλαίων, εταιρεία Λαϊκής Βάσης (συνεταιρισμός ή ΚΟΙΝΣΕΠ), αποζημίωση απώλειας εισοδημάτων, εκπαίδευση, αναδασμός και οικιστικές περιοχές.
Με όλα τα παραπάνω υποστηρίζει ότι «γίνεται ένας όμορφος, λειτουργικός οικισμός, που δένει απόλυτα με το περιβάλλον και τιμά την ιστορία, τη μυθολογία και τη γη που τον φιλοξενεί. Ένας οικισμός πανελλήνιο, πανευρωπαϊκό, παγκόσμιο πρότυπο, στη σκιά της κατοικίας των θεών».
Μάλιστα υποστηρίζει με θέρμη ότι με την ολοκλήρωση των έργων θα προκύψουν πολλά οφέλη όπως αύξηση αγροτικής παραγωγής στις εναπομείνασες εκτάσεις. Θα υπάρξει βελτίωση του βιοτικού και οικονομικού επιπέδου των κατοίκων και των κατοίκων της ευρύτερης περιοχής. Λέει πως θα υπάρξει καλύτερη ανάδειξη των τοπικών πόρων και των προϊόντων (ΠΟΠ). Επίσης κάνει λόγο για τουριστικές δραστηριότητες κάθε μορφής όπως προετοιμασία ομάδων, αλλά και δραστηριότητες στο νερό. Μιλάει για το ενδεχόμενο υδροηλεκτρικής παραγωγής και την αύξηση του επιστημονικού ενδιαφέροντος. Κάνει λόγο για αύξηση των εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων, αλλά στέκεται ακόμα και στη δημιουργία υγροτόπου και την αύξηση ποικιλίας ειδών πανίδας και χλωρίδας.
Βέβαια τονίζει πως «για να υπάρξει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα θα πρέπει να βελτιωθεί και η ευρύτερη περιοχή καθώς και η πρόσβαση ώστε να δημιουργηθεί και να βρίσκεται στη σκιά του Ολύμπου, στο οροπέδιο της Καλλιπεύκης, στο ψηλότερο κατοικούμενο και καλλιεργούμενο της στεριανής Ελλάδας, μια λίμνη με ελεύθερη επιφάνεια νερών στα 1000 μέτρα, όπως ήταν πριν από έναν αιώνα, κι ένας μοναδικός οικισμός παγκόσμιο πρότυπο, που θα απέχει μια ανάσα από την εθνική οδό» καταλήγει ο κ. Παπαϊωάννου.
Ρεπορτάζ Kostas Gkiastas
Σχεδόν όπως δημοσιεύτηκε και στην εφημερίδα Ελευθερία https://bit.ly/38TCBxl
