Το πρόβλημα των βακούφικων ακινήτων που αναδείχθηκε με την εφαρμογή του Κτηματολογίου στη χώρα μας και τις αντιπαραθέσεις μεταξύ Δημοσίου και Μονών, απασχόλησε προχθές το Μονομελές Πλημμελειοδικείο Λάρισας όπου παραπέμφθηκε κατηγορούμενος ο ηγούμενος της Κομνηνείου Μονής στο Στόμιο.
Ο ηγούμενος της ιεράς μονής Κοιμήσεως Θεοτόκου και Αγίου Δημητρίου στο Στόμιο, παραπέμφθηκε προχθές κατηγορούμενος για υφαρπαγή ψευδούς βεβαίωσης, αλλά η αιτία της παραπομπής πηγάζει από τους τίτλους ιδιοκτησίας, δασικής έκτασης 19 συνολικά στρεμμάτων, αποτελεί βακούφικα κτήματα δύο Μονυδρίων. Της Μεταμόρωσης του Σωτήρος στη Ραψάνη και το δεύτερο και επίδικο, της Παναγίας στον Πυργετό που πέρασαν στην κτήση της Κομνηνείου Μονής το 1883 ως μετόχια και … περίπου δύο αιώνες μετά, το 2015 διαπιστώθηκε πως όχι μόνο δεν υπήρχαν τίτλοι αλλά, οι εκτάσεις είχαν μεταβιβαστεί στην κοινότητα Πυργετού.
Αφού πολύ πριν την εφαρμογή του Κτηματολογίου το 2017 προηγήθηκε μια απόφαση του Νομάρχη Λάρισας το 1966 με την οποία, χέρσες και κοινόχρηστες εκτάσεις μεταβιβάστηκαν στην κοινότητα Πυργετού (και νυν Δήμο Τεμπών) ο οποίος δεν έχει σήμερα αξιώσεις έναντι της Μονής.
«Σε καμία περίπτωση» τόνισε απολογούμενος ο ηγούμενος της Μονής «δεν θα θέλαμε να ιδιοποιηθούμε κτήματα που δεν ανήκουν στην ιδιοκτησία της Μονής».
Με την εισαγγελέα της έδρας, να σημειώνει πως δεν στοιχειοθετήθηκε ούτε η αντικειμενική υπόσταση της κατηγορίας περί υφαρπαγής της ψευδούς βεβαιώσεως, αλλά ούτε και η υποκειμενική υπόσταση του αδικήματος, πως υπήρξε δόλος. Για να προτείνει την απαλλαγή του κατηγορουμένου, με την πρόεδρο του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου να ανακοινώνει την απόφαση σύμφωνα με την οποία ο ηγούμενος κηρύχθηκε αθώος.
ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΕΚΤΑΣΕΙΣ
Τα δύο Μονύδρια, ένα της Ραψάνης και ένα δεύτερο, το επίδικο στον Πυργετό, προσαρτήθηκαν το 1883 στην Κομνήνειο Μονή του Στομίου μεθ όλης της κινητής και ακίνητης περιουσίας, όπως τονίστηκε χθες. Το 1966 ωστόσο με απόφαση του τότε νομάρχη Λάρισας, οι χέρσες και κοινόχρηστες εκτάσεις της περιοχής μεταβιβάστηκαν στην Κοινότητα Πυργετού ως χερσολίβαδα. «Δεν ενημερωθήκαμε γι’ αυτήν την απόφαση» τόνισε χθες ο ηγούμενος προσθέτοντας ότι «στον χάρτη διανομής δεν μας έλαβαν υπόψη τους» ωσάν να μην υπήρχαν τα βακούφικα για τα οποία διευκρίνισε πως «στο αρχείο της Μονής δεν βρέθηκαν τίτλοι ιδιοκτησίας».
Το 2013 με απόφαση της Ιεράς Συνόδου οι οικείοι Μητροπολίτες ζήτησαν από τα Μοναστήρια να ταυτοποιήσουν την κυριότητα των εκτάσεων. Έτσι το 2015 ο ηγούμενος συγκεντρώνοντας τα απαραίτητα στοιχεία υπέβαλε τις διαπιστωτικές πράξεις στο Υποθηκοφυλακείο. Σύμφωνα λοιπόν με την παραγγελία του Μητροπολίτη Λάρισας το 2013, «η Ιερά Μονή Κοιμήσεως Θεοτόκου και Αγίου Δημητρίου» όπως σημειώνεται στο κατηγορητήριο «υποχρεώθηκε να προβεί σε τυπική τακτοποίηση του δικαιώματος κυριότητας της περιουσίας της, που απέκτησε με τα προσόντα της έκτακτης χρησικτησίας και για την οποία δεν υφίστανται νόμιμοι τίτλοι μεταβίβασης, λόγω αδυναμίας κτήσεως τέτοιων κατά το επί τουρκοκρατίας υφιστάμενο καθεστώς». «Ητοι των κτημάτων των τελούντων υπό την νομή και κατοχή της Ιεράς Μονής από της απελευθερώσεως της περιοχής της Θεσσαλίας (1883) συνεχώς και αδιαλείπτως επί 30ετία και υπό τον όρο, όπως η 30ετής νομή και περαιτέρω χρησικτησία είχε συμπληρωθεί μέχρι την 11. 9. 1915 και τα οποία, σύμφωνα με την παραγγελία του Μητροπολίτη νεμόταν και κατείχε (ενοικίαζε ) η Ιερά Μονή και τα οποία θεωρούνται ως περιελθόντα κατά πλήρες δικαίωμα κυριότητας στο ναό από της κτήσεώς τους, η δε τυπική αυτή τακτοποίηση συντελείται δια μεταγραφής στα βιβλία μεταγραφών του εγγράφου της συναίνεσης του εμφανιζόμενου ως κυρίου των κτημάτων ή των ειδικών ή καθολικών διαδόχων του , συντασσομένου ενώπιον συμβολαιογράφου», ο κατηγορούμενος ηγούμενος δήλωσε σε συμβολαιογράφο «ότι στο παρά τον Πυργετό επ’ ονόματι της Παναγίας τιμώμενο Μονύδριο και του οποίου τα επίσημα έγγραφα έχουν καταστραφεί κατά την Τουρκοκρατία ανήκουν κατά πλήρη κυριότητα και κατοχή αυτού από της ιδρύσεώς του (προφανώς προ του 1883) πέντε αγροτεμάχια, ήτοι επιφάνειες γης εντός των περιμετρικών ορίων των οποίων συνυπήρχαν καλλιεργούμενοι αγροί, περιοδικώς καλλιεργούμενοι αγροί, γόνιμες χορτολιβαδικές εκτάσεις, άγονες γυμνές βλάστησης εκτάσεις ή με χαμηλή βλάστηση εκτάσεις , χέρσες – χορτολιβαδικές εκτάσεις (μη καλλιεργήσιμες) με διάφορα είδη δένδρων, βοσκότοποι, αραιοί θάμνοι, χέρσες και μη καλλιεργήσιμες εκτάσεις, που βρίσκονται εντός της κτηματικής περιφέρειας της τ.κ. Πυργετού του Δήμου Τεμπών του Υποθηκοφυλακείου Ολύμπου».
Γι’ αυτή τη συμβολαιογραφική πράξη που διαβιβάστηκε στην Εισαγγελία Πλημμελειοδικών Λάρισας ο ηγούμενος παραπέμφθηκε κατηγορούμενος για υφαρπαγή ψευδούς βεβαίωσης, κατηγορία που κατέπεσε χθες στην ακροαματική διαδικασία.
Υπενθυμίζεται πως το 2017, η εφαρμογή του Κτηματολογίου βρήκε τη Μονή να διεκδικεί και δικαστικά την κυριότητα με τα βακούφικα ακίνητα να φέρνουν στην επιφάνεια τους ανύπαρκτους τίτλους αφού ανάλογες εκτάσεις, που σε πολλές περιπτώσεις διεκδικεί το Δημόσιο, μετά την τουρκοκρατία αφιερώθηκαν σε μοναστήρια. Με τη διευκρίνιση ότι, στη συγκεκριμένη υπόθεση, ο Δήμος Τεμπών δεν έχει καμία αξίωση. Στο πλαίσιο της χθεσινής δίκης, κατέθεσαν εμπλεκόμενοι, μεταξύ των οποίων συμβολαιογράφος, υπηρεσιακή παράγοντας του Δήμου Τεμπών αλλά και μοναχός.
Β. ΚΑΚΑΡΑΣ
eleftheria.gr
