Από επιστολή στην εφημερίδα Ελευθερία:
Αγαπητή «Ελευθερία»,
Η αδιαφορία για το Καστρί Αγιάς στο μεγαλείο της.
Τα σκουπίδια και τα παρατημένα ξύλα περιμένουν τέσσερις μήνες να τα πάρουν. Παρά τις επισημάνσεις πολλών, το καλοκαίρι πέρασε κι αυτά ακόμη είναι αμάζευτα. Έχεις τρακτέρ κύριε πρόεδρε της Κοινότητας, έχεις αγροτικό αυτοκίνητο. Φόρτωσέ τα ο ίδιος, ή αν θέλεις να σε βοηθήσουμε κιόλας, και μετάφερέ τα εκεί όπου πρέπει. Γιατί περιμένεις τον Δήμο να το κάνει; Τα παγκάκια είναι σε τρισάθλια κατάσταση. Μόνο ντροπή και αγανάκτηση προκαλούν σε όλους μας. Χρόνια τώρα χαλασμένα, όσα τα οχτώ χρόνια θητείας σου σχεδόν. Πάρε, πρόεδρε, τέσσερις τάβλες για το καθένα, βίδες, μπογιά, φώναξε και έναν μάστορα και φτιάχτα… επιτέλους. Κι αυτά ο Δήμος πρέπει; Τα κάγκελα του σχολείου και του μνημείου, μη χειρότερα! Αγόρασε, φίλε πρόεδρε, ένα δοχείο μπογιά και βάψτα. Τι περιμένεις και γι’ αυτά; Να έρθει ο Δήμος ή η Περιφέρεια; Τα ρέματα δεν βλέπονται από την υπερβλάστηση και το σκουπιδομάνι. Από πού θα περάσει το νερό στις πρώτες έντονες βροχές πρόεδρε; Νερό είναι όμως. Από κάπου θα βρει να περάσει. Πιθανότατα μέσα από τις αυλές των σπιτιών, τους δρόμους ή ίσως και μέσα από τα σπίτια. Αχ, πρόεδρε, έχεις κάνει και στην Πυροσβεστική Υπηρεσία και θα έπρεπε να ξεχειλίζεις από τέτοιου είδους ευαισθησίες. Αλλά, δυστυχώς, ξεχειλίζεις από απάθεια. Πρωτοβουλία μηδέν.
Αιμιλία Ξαγοράρη
