Γράφει σε ανάρτησή του ο παλαίμαχος δημοσιογράφος παλιός αρχισυντκτης της Ελευθερίας Χρήστος Τσαντήλας για την κατάντια της ..Ελευθερίας σήμερα λόγω εμβολίων:
ΑΚΟΥ λέει … Είμαστε ελεύθεροι! Εμβολιασμένοι και ελεύθεροι! Πρώτα η …φωτογραφία την ώρα του εμβολιασμού. Τώρα, στην δεύτερη δόση, με τα δάκτυλα το σήμα της νίκης! Και το σύνθημα: Ελευθερία! Την ζωή μας πίσω ρεεεέ!
ΘΑ γελούσε και το μουστάκι των ηρώων του ´21, αν γνώριζαν τότε, ότι 200 χρόνια μετά την δική τους αιματοβαμμένη επανάσταση, εμάς τους Έλληνες, που εκείνοι απελευθέρωσαν, θα τους… σκλάβωναν πέντε έξι λοιμωξιολόγοι και καναδυό… Χαρδαλιάδες! Θα γελούσε και το … παρδαλό κατσίκι της εποχής τους, αν ήξεραν ότι οι απόγονοι τους, θα κλείνονταν στο σπίτι για έναν ολόκληρο χρόνο, χωρίς δουλειά, δίχως δραστηριότητες, χωρίς να μπορούν να βλέπουν οι παππούδες τα εγγόνια και τα εγγόνια τους γονείς.
ΕΙΝΑΙ απίστευτο, αν το σκεφτεί κανείς με διάθεση περιπαιχτικής όσο και θλιβερής αντιδιαστολής: Οι πολέμαρχοι καπεταναίοι του 1821 κέρδισαν την ελευθερία τους από τον τουρκικό ζυγό, πολεμώντας με γιαταγάνια, καριοφύλλια, μολύβι, μπαρούτι, σίδηρο και φωτιά, ποτίζοντας το χώμα με το αίμα τους. Οι απόγονοι τους, δηλαδή όλοι εμείς οι …κορωνο-κατατρεγμένοι, καλοθρεμμένοι Έλληνες, παλεύουμε για την ελευθερία μας, με όπλα … τις μάσκες, τα αντισηπτικά και τα οινοπνεύματα, τα τεστ, τα εμβόλια και τον κατ´οίκον εγκλεισμό! Την καραντίνα!
ΕΙΝΑΙ αλήθεια για γέλια αυτός ο παραλληλισμός… Αλλά και για κλάματα, αν σκεφτεί κανείς το μέγεθος του θανατικού στην ανθρωπότητα. Αλλά κυρίως και τον επαίσχυντο, άδοξο, τρομερό και εφιαλτικό τρόπο που τόσοι άνθρωποι έχασαν εν μια νυκτί, στα καλά καθούμενα, τους αγαπημένους τους ανθρώπους. Γονείς, παιδιά, αδέλφια. Χωρίς να τους δουν, χωρίς να τους συμπαρασταθούν. Χωρίς καν να τους αποχαιρετήσουν. Δίχως να τους κηδέψουν όπως θα τους άξιζε, τι ποιο ανθρώπινο. Τόσοι νεκροί χωρίς να πέσει ούτε μια ντουφεκιά!
ΕΙΜΑΣΤΕ όμως τελικά ελεύθεροι; Εμβολιασμένοι ναι – όταν με το καλό γίνουμε όλοι. Ελεύθεροι όμως αισθανόμαστε; Είμαστε; Σκέφτομαι (ίσως στρεβλά καμία φορά), μια δωδεκαετία που χάσαμε ένεκα της κρίσης από την ζωή μας και άλλο ένα χρόνο τώρα με την πανδημία που άλλαξε τα πάντα στη ζωή μας και που δεν ξέρουμε πόσο ακόμα θα κρατήσει αυτή η συμφορά. Πόσο ελεύθεροι νιώθουμε; Ο θάνατος, η απειλή του θανάτου έστω από έναν εχθρό που δεν βλέπουμε, βεβαίως είναι το άλφα και το ωμέγα της δυστυχίας. Όμως, το φρένο της ανάπτυξης και βελτίωσης της ζωής μας που μπήκε ακριβώς την στιγμή που ελπίζαμε στην ανάκαμψη, ύστερα από μια δεκαετία θυσίας, δεν συνιστά μια ατελέσφορη καταδίκη, μια μορφή υποδούλωσης, με άγνωστες προεκτάσεις; Τα παιδιά μας κυνηγημένα από την ανεργία πήγαν στο εξωτερικό. Τώρα κυνηγημένα από την πανδημία γύρισαν ξανά. Χωρίς δουλειά επιστροφή στα καφέ και στην ανεργία. Τι σόι ελευθερία είναι αυτή μωρέ; Την απολαμβάνουμε κιόλας τρομάρα μας, μόλις βγούμε από τα εμβολιαστικά κέντρα…
ΟΙ καπεταναίοι του ´21 πολεμώντας ήξεραν τι θα γίνει. Νικητές, ζήτω η ελευθερία. Ηττημένοι, ο θάνατος, η σκλαβιά. Σήμερα, ποιος επιστήμων ή ποια κυβέρνηση μπορεί να γνωρίζει την εξέλιξη αυτού του πολέμου κατά της πανδημίας; Ποιος και διπλά εμβολιασμένος εξ ημών, μπορεί να εμπιστευθεί τους σημερινούς «καπεταναίους» – λοιμωξιολόγους για το αποτέλεσμα αυτής της παγκόσμιας συμφοράς, απέναντι στον αόρατο εχθρό; Υπάρχει κανείς; Ποιος μπορεί άφοβα, σε έναν εμβολιασμένο πληθυσμό με μάσκες ή χωρίς μάσκες, να περπατά στο δρόμο και να μην αισθάνεται υποψήφιος για την εντατική; Υπάρχει κανείς;
thessaliatv.gr
