Στον τουρκικό Τύπο -ΧΟΥΡΙΕΤ και ΓΕΝΙ ΣΑΦΑΚ- γίνεται εκτενή αναφορά σε συνέντευξη του καθηγητή Παναγιώτη Ιωακειμίδη, ομότιμου καθηγητή , πρώην πρεσβευτή – συμβούλου του ΥΠΕΞ και μέλος της συμβουλευτικής επιτροπής του ΕΛΙΑΜΕΠ, στην εφημερίδα ΓΝΩΜΗ της Αλεξανδρούπολης. Οι Τούρκοι εκμεταλλεύονται όπως τους εξυπηρετεί όσα λέει ο Έλληνας καθηγητής με αφορμή την έκδοση του νέου βιβλίου του. Τι λέει; Οι επισημάνσεις με μαύρα γράμματα δικές μας. Είναι αυτά που εκμεταλλεύονται οι Τούρκοι:
“Στο νέο μου βιβλίο με τίτλο “Επιτεύγματα και Στρατηγικά Λάθη της Εξωτερικής Πολιτικής της Μεταπολίτευσης” (εκδόσεις Θεμέλιο) έχω αναλύσει γιατί κατά την άποψή μου η δημιουργία αξόνων/ συμπράξεων στην Αν. Μεσόγειο με τον τρόπο που γίνονται αποτελεί λάθος. Δεν επιλύουν το πρόβλημα σταθερότητας και ασφάλειας στην περιοχή. Μάλλον το αντίθετο. Η Τουρκία καλώς ή κακώς ερμηνεύει ή διαβάζει αυτές τις συμπράξεις ως προσπάθεια αποκλεισμού της από την Αν. Μεσόγειο. Και αντιδρά με επιθετικότητα και παράνομες ενέργειες (υπογραφή Τουρκο-Λυβικού Μνημονίου, κ.α.). Αυτό που είναι σημαντικό να αναγνωρισθεί είναι ότι η Τουρκία για ευνόητους λόγους δεν μπορεί να αποκλεισθεί από τα τεκταινόμενα της Αν. Μεσογείου. Είναι Μεσογειακή χώρα. Θα πρέπει να συμμετάσχει με την προϋπόθεση βέβαια ότι σέβεται το διεθνές δίκαιο. Επομένως αυτό που χρειάζεται είναι ένα ευρύτερο περιφερειακό πλαίσιο στο οποίο θα συμμετέχουν όλες οι χώρες της Αν. Μεσογείου χωρίς αποκλεισμούς”.
“Είναι προφανές ότι η Ελλάδα έχει σε μια σειρά από θέματα σε σχέση με την Τουρκία δίκαια και ισχυρά επιχειρήματα σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, τη σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας, κλπ. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι σε κάποια άλλα η Τουρκία δεν έχει επίσης θεμιτά συμφέροντα και δίκαια επιχειρήματα. Καμιά πλευρά επομένως δεν έχει το απόλυτο δίκιο με το μέρος της. Υπάρχει βέβαια ένα θεμελιακό ερώτημα: Τι ακριβώς θέλει η Τουρκία στο Αιγαίο και την Αν. Μεσόγειο; Στο υπ’ αριθμό 1 και τόσο βασανιστικό αυτό ερώτημα, ουδείς μπορεί να απαντήσει με απόλυτη βεβαιότητα. Μπορεί να επιδιώκει ορισμένους στόχους που κρίνονται θεμιτοί και δυνητικά ικανοί να απαντηθούν. Μπορεί όμως “να το πηγαίνει πολύ πιο πέρα”, ειδικά για το Αιγαίο. Να εποφθαλμιά ελληνική κυριαρχία, ενδεχομένως να θέλει να κόψει το Αιγαίο στη μέση, να ανατρέψει το καθεστώς της Συνθήκης της Λωζάνης (1923) και των Παρισίων (1947). Αυτές όμως είναι εκτιμήσεις, υποψίες, υποθέσεις (που ενισχύονται μεν από την εξωφρενική θεωρία των γκρίζων ζωνών αλλά πάντως υποθέσεις) που η ελληνική πλευρά θα πρέπει πάντοτε να έχει στο μυαλό της. Η ελληνική κυριαρχία είναι αδιαπραγμάτευτη. Αλλά δεν μπορείς να προχωρήσεις σε μια διαδικασία επίλυσης των προβλημάτων και εξομάλυνσης των σχέσεων εκκινώντας από υποψίες, εκτιμήσεις, υποθέσεις. Θα ξεκινήσεις από τα σημεία εκείνα που εμφανίζονται ως δυνητικά διαπραγμάτευσης (π.χ. θαλάσσιες ζώνες). Ειδικότερα η Τουρκία φαίνεται να επιδιώκει δύο κυρίως στόχους: (α) να αποτρέψει τη μετατροπή του Αιγαίου σε ελληνική λίμνη και (β) να μην αποκλεισθεί από την Αν. Μεσόγειο. Πρόκειται για δύο στόχους που στο μέτρο που αφορούν την Ελλάδα μπορούν να απαντηθούν με τρόπο που να διαλύουν τις σχετικές υποψίες”.
ΠΗΓΗ: www.militaire.gr
