Τι παιχνίδια μπορεί να παίζει η μοίρα; Αναλογιστείτε: Δύο άνθρωποι να εργάζονται μαζί στη Γη του Πυρός, στην Παταγονία, στο νοτιότερο μέρος της αμερικανικής ηπείρου, και να τους ενώνουν δύο από τα γνωστότερα παγκοσμίως πλέον σιδηροδρομικά δυστυχήματα.
Ο ένας, Αργεντινός, που έχασε τον ανιψιό του, τον Λούκας, στο δυστύχημα του Μπουένος Άιρες το 2012 από το οποίο σκοτώθηκαν 52 άτομα. Έκτοτε στη μακρινή χώρα άλλαξαν πολλά, τόσο στον τρόπο αντίληψης όσο και στον τρόπο ασφαλούς λειτουργίας των σιδηροδρόμων.
Ο άλλος είναι ο Βαγγέλης Βλάχος, ένας Καρδιτσιώτης που έχασε τον αδερφό του, Βάιο, στο δυστύχημα των Τεμπών πριν λίγες ημέρες. Είχε βιώσει όλη εκείνη την αλλαγή από περιγραφές και εμπειρίες και τώρα ζει μια ανάλογη κατάσταση. Ζωντανός εφιάλτης.
Παρά το πένθος του και την έντονη φόρτιση των ημερών, βρήκε λίγα λεπτά για να εκφράσει στην «Ε» όσα έχει στο μυαλό του και, όπως λέει, το κάνει για να μην ξεχαστεί ο αδερφός του και οι άλλοι 56…
Ο Βάιος Βλάχος εργαζόταν ως πολιτικός μηχανικός σε τεχνικές μελέτες για περιβαλλοντικά έργα. Με τη σύντροφό του, Δάφνη, ήταν μαζί από καιρό και τα τελευταία χρόνια συζούσαν στη Θεσσαλονίκη. Είχαν κατέβει μαζί με τον σκύλο τους στην Αθήνα το Σάββατο για να περάσουν λίγες στιγμές με φίλους. Την Τρίτη 28 Φλεβάρη είχαν προγραμματίσει να επιστρέψουν με το μοιραίο Ιντερσίτι.
Όταν χτύπησε το τηλέφωνο του Βαγγέλη στην Παταγονία και στην πόλη Τρελέου, και άκουσε πως είναι ο πατέρας του, ένιωσε πως δεν τηλεφώνησε για καλό. Οι φόβοι του επιβεβαιώθηκαν.
«Στη 01.20 ώρα Ελλάδας ήταν αγνοούμενος και αποφάσισα να μοιράσουμε τις ενέργειες. Ο πατέρας μου θα έμενε στο νοσοκομείο και εγώ θα έψαχνα διαδικτυακά και τηλεφωνικά ό,τι μπορούσα να μάθω». Το πρωί όταν δεν υπήρχε ίχνος ζωής άρχισαν να καταλαβαίνουν πως τα πράγματα δεν είναι καλά. Την Πέμπτη το βράδυ έγινε η ταυτοποίηση.
«Καθόταν στο βαγόνι 2 και συγκεκριμένα στη θέση 2 αμέσως μετά το κυλικείο».
Ο Βαγγέλης ξεκίνησε το ταξίδι από την Αργεντινή και έφτασε στην Καρδίτσα την Τρίτη το μεσημέρι και μόλις την Πέμπτη έγινε η κηδεία του αδερφού του. Η Δάφνη ακόμη νοσηλεύεται σε κρίσιμη κατάσταση στο ΠΓΝΛ, ενώ το σκυλάκι τους, που ακούει στο όνομα Τάβι, ακόμη τους περιμένει…
«Τελευταία φορά που είδα διά ζώσης τον Βάιο, ήταν το καλοκαίρι του 2019, πριν την πανδημία» λέει, και εξηγεί ότι εργάζεται εδώ και πολλά χρόνια ως παλαιοντολόγος στο Μουσείο Ejidio Feruglio. Εκεί άκουγε όλα τα χρόνια για την ιστορία του Λούκας από τον θείο του, με τον οποίο είναι συνάδελφοι. Ο Λούκας έγινε το πρόσωπο – σύμβολο από την τραγωδία του 2012. Ένα τρένο χωρίς φρένα έπεσε πάνω στον τερματικό σταθμό. Το αποτέλεσμα: 51 νεκροί και ένα αγέννητο μωρό. Από το βράδυ της Τρίτης 28 Φεβρουαρίου, όλοι ανατρίχιασαν στην Παταγονία όταν έμαθαν τα νέα. Τόσο μακριά τα μέρη, μα τόσα κοντά οι ομοιότητες.
«Όλα αυτά τα χρόνια άκουγα για τον δικαστικό τους αγώνα. Ζούσα την τραγωδία, καθώς τα άκουγα από τον συνάδελφό μου, τα έβλεπα στις ειδήσεις. Θέλοντας και μη, έγινα μέρος της προσπάθειας». Προσθέτει πως τόσα χρόνια μετά μπήκαν φυλακή πολλά πρόσωπα από κυβερνήσεις, εταιρείες και οργανισμούς, όμως «χρειάζεται προσοχή, υπομονή και οργανωμένες προσπάθειες γιατί οι δικαστικοί αγώνες θα διαρκέσουν και στην Ελλάδα πολλά χρόνια χωρίς να μπορούμε να προβλέψουμε το αποτέλεσμα».
Η μητέρα του Λούκας αποφάσισε να αναλάβει δυναμικό ρόλο στον αγώνα τους για δικαίωση. Εκλέχθηκε βουλευτής με μοναδικό στόχο να υπάρξουν νόμοι για την ασφάλεια των μετακινήσεων. «Είναι κάτι που πλέον δεν έχει πολιτικό χρώμα. Όλη η κοινωνία είναι πίσω από αυτό και το στηρίζει».
«Τι έγινε όμως με τον σιδηρόδρομο της Αργεντινής;» τον ρωτάμε για να απαντήσει πως «ήδη από τότε υπήρξαν πολλές αλλαγές. Νέα τρένα και σταθμοί με συστήματα ελέγχου, καλύτερη συντήρηση και αυτόματο φρενάρισμα όταν απαιτείται».
Πράγματα που κάποια στιγμή περιμένουμε να συμβούν και στη χώρα μας. Το αυτονόητο δηλαδή. Αυτό που διαφήμιζαν υπουργεία, εταιρείες και τελικά αποδείχθηκε ένα μεγάλο ψέμα.
«Η ιδιοσυγκρασία των δύο λαών είναι σχεδόν ίδια. Ό,τι είδαμε να γίνεται στην Ελλάδα αυτήν την πρώτη εβδομάδα, είχε γίνει και στην Αργεντινή εκείνες τις πρώτες ημέρες. Ωστόσο, υπάρχει μια μεγάλη διαφορά. Η λίστα των κατηγορουμένων έφτασε πολιτικά πολύ ψηλά, παρά το γεγονός πως στην αρχή και εκεί ήθελαν να τα φορτώσουν μόνο σ’ ένα άτομο». Ο Βαγγέλης Βλάχος έχει ήδη μιλήσει με τον μικρότερο θείο του Λούκας, που είναι δικηγόρος της υπόθεσης στην Αργεντινή. Του έχει εξηγήσει τον τρόπο με τον οποίο θα επιδιωχθεί, από τους άμεσα εμπλεκόμενους, να ξεφύγουν των ευθυνών τους.
Ο Καρδιτσιώτης παλαιοντολόγος γνωρίζει πολύ καλά πως «σ’ αυτήν τη φάση είμαστε ακόμη στην αρχή. Ακόμη κάνουμε κηδείες. Θα μιλάμε, και πρέπει να μιλάμε, για πολλά χρόνια γι’ αυτό. Αν σταματήσουμε μετά τις εκλογές, τότε τα παιδιά αυτά χάθηκαν για πάντα». Ο Λούκας του Μπουένος Άιρες δεν ξεχάστηκε. Το ίδιο πρέπει να γίνει με τον Βάιο, τη Φραντζέσκα, την Αθηνά, τον Άγγελο, την Ελένη, τον Σπύρο, την Αναστασία…
eleftheria.gr
