Επιβεβαιώθηκαν τα προγνωστικά και οι δημοσκοπήσεις των προηγούμενων ημερών για τις εκλογές στην Ιταλία, καθώς το ακροδεξιό κόμμα «Fratelli d’ Italia», με ηγέτιδα τη Τζόρτζια Μελόνι, είναι πρώτο στα exit polls, όπως και η Κεντροδεξιά συμμαχία η οποία οδεύει σε άνετη νίκη τόσο στη Βουλή, όσο και στη Γερουσία.
Ένα τέτοιο σενάριο φάνταζε ακραίο πριν από κάποια χρόνια, ωστόσο σήμερα μοιάζει να γίνεται πραγματικότητα.
Πώς όμως η Ιταλία έφτασε να βρίσκεται μια ανάσα από την εκλογή του πρώτου ακροδεξιού ηγέτη της μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο;
Δεν στήριξε τον Ντράγκι
Η πολιτική επιτυχία της Τζόρτζια Μελόνι, σύμφωνα με ανάλυση του Guardian, οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην απόφασή της να κρατήσει το κόμμα της εκτός της διακομματικής κυβέρνησης του Μάριο Ντράγκι.
Η κίνησή της αυτή την εδραίωσε ως φωνή της αντιπολίτευσης και της έδωσε την ηγετική θέση σε έναν δεξιό εκλογικό συνασπισμό που τείνει να κερδίσει αυτές τις εκλογές.
Είναι αυτή η απάντηση ικανοποιητική;
Αλλά και πάλι, πώς είναι δυνατόν η Ιταλία, η οποία έζησε το αιματηρό καθεστώς του Μουσολίνι και ψήφισε νόμους που έκαναν διακρίσεις σε βάρος των Εβραίων πολιτών της, να είναι κοντά στο να εκλέξει πρωθυπουργό τον ηγέτη ενός κόμματος με ρίζες στον νεοφασισμό και με ορισμένα μέλη του να εκτελούν τον φασιστικό χαιρετισμό κατά τη διάρκεια δημόσιων εκδηλώσεων μνήμης;
Για να βρει κανείς κάποιες απαντήσεις, πρέπει να ανατρέξει στην αμέσως μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο εποχή, όταν το πρώτο ζήτημα που έπρεπε να αντιμετωπίσει η Ιταλία ήταν η εθνική ενότητα.
Την ανατροπή του Μουσολίνι το 1943 ακολούθησε αιματηρός εμφύλιος πόλεμος μεταξύ ενός υποστηριζόμενου από τους Ναζί κράτους-μαριονέτας και των παρτιζάνων της ιταλικής αντίστασης, οπότε όταν ήρθε η ειρήνη στην Ευρώπη, οι φόβοι για επιδείνωση των εμφύλιων εντάσεων υπερίσχυσαν της εκκαθάρισης των φασιστών από τα ιταλικά θεσμικά όργανα και της δίωξής τους για εγκλήματα πολέμου. 
Ενώ οι δίκες της Νυρεμβέργης εναντίον επιφανών μελών του ναζιστικού κόμματος άρχισαν στη Γερμανία τον Νοέμβριο του 1946, η Ιταλία, εν μέρει ανησυχώντας για τον αυξανόμενο αριθμό κομμουνιστών, είχε εφαρμόσει από τον Ιούνιο του ίδιου έτους ένα πρόγραμμα αμνηστίας, απελευθερώνοντας χιλιάδες φασίστες από τη φυλακή.
Ο Τζόρτζιο Αλμιράντε, υπουργός Πολιτισμού στο βραχύβιο κράτος-μαριονέτα των Ναζί, ίδρυσε το Ιταλικό Κοινωνικό Κίνημα (MSI) με πρώην μέλη του Ιταλικού Φασιστικού Κόμματος μέσα σε αυτό το κλίμα ανοχής. Μέχρι το 1948, τρεις νεοφασίστες βρίσκονταν στο ιταλικό κοινοβούλιο.
Από αυτή την κληρονομιά θα προέκυπταν αργότερα οι Αδελφοί της Ιταλίας. Οι Αδελφοί της Ιταλίας μοιράζονται σήμερα το λογότυπο του κόμματός τους, ένα ιταλικό τρίχρωμο με τη μορφή φλόγας, με το πλέον καταργημένο (MSI). 
Πολλά μέλη των Fratelli d’Italia είναι πρώην μέλη του MSI. Με απλά λόγια, η Ιταλία είναι μια χώρα που δεν συμφιλιώθηκε ποτέ με το φασιστικό της παρελθόν.
Πηγη: in.gr
