Γράφουν οι Χρήστος Κηπουρός και Πασχάλης Χριστοδούλου
Υπάρχουν καινούργια δεδομένα στην Ανατολική Μεσόγειο, με πρώτο τη δημοσιοποιηθείσα, προ δεκαημέρου, Αιγυπτιακή πολιτική, ότι τα λόγια δεν αρκούν και ότι πρέπει να επιβεβαιωθούν από πράξεις ενώ απαιτείται ταυτόχρονα μια αληθινή αλλαγή της Τουρκικής πολιτικής, που κάθε άλλο παρά ικανοποιητικά μπορεί να είναι για την Τουρκία.
Αναφερόμαστε στο γεγονός ότι η εξωτερική γραμμή της Τουρκικής θαλάσσιας ζώνης, που ταυτίζεται με τη “Γαλάζια Πατρίδα”, εκτός από μονομερής και αυθαίρετη και γι αυτό παράνομη που είναι, βρίσκεται στον αέρα. Συμβάλει επίσης σε αυτό, πέραν της Αιγυπτιακής ανακοίνωσης, η πρόσφατη τροποποίηση του χωροταξικού, στο υπό δημοπράτηση για έρευνα υδρογονανθράκων, θαλάσσιο οικόπεδο EGY-MED-W18 {Βλέπετε χάρτη Β΄,}. Και μάλιστα με την άνω πλευρά, να μην έχει πλέον καμιά σχέση με την εξωτερική γραμμή της λεγόμενης Τουρκικής θαλάσσιας ζώνης, ενώ πιο πριν ταυτίζονταν!!
Αν μάλιστα προστεθεί σε όλα αυτά και μια Ελληνική προσφυγή σε αρμόδιο δικαιοδοτικό φορέα, με βέβαιη τη θετική έκβαση, και άρα την απόρριψη της κατασκευής της “Γαλάζιας Πατρίδας”, τότε μπορεί κανείς να πει το γνωστό: “άνθρακες ο θησαυρός” για την έως τώρα αναπαραγόμενη προσδοκία της Τουρκικής θαλάσσιας ζώνης.
Παράλληλα ανοίγεται ένα καινούργιο γεωοικονομικό πεδίο ανάμεσα στο θαλάσσιο Ελληνισμό και στην Αίγυπτο {Βλέπετε Χάρτη Α΄,} . Στο οποίο σημαντικό, αν όχι καθοριστικό ρόλο μπορεί να παίξει, πέραν των συζητήσεων, η ύπαρξη του Ελληνικού σεισμογραφικού σκάφους “Καστελόριζο”, εφόσον προηγουμένως αποκτηθεί από την Ελλάδα. Ο λόγος για την πολύμορφη συνεισφορά του στην έρευνα των Αιγυπτιακών υδρογονανθράκων, στην ομώνυμη ΑΟΖ, και τα θαλάσσια οικόπεδα EGY-MED-W11, EGY-MED-W17 και EGY-MED-W18. Αρχής γενομένης από τη δημοπράτηση.
Από την άλλη, η Τουρκική άρνηση του δικαίου της θάλασσας, λειτουργεί καταλυτικά ως προς την ευχερή ανάπτυξη σχέσεων περί τα γεωοικονομικά και ενεργειακά, ανάμεσα στον Ελληνισμό και την Αίγυπτο, με την κατάπτωση της “Γαλάζιας Πατρίδας” να είναι πλέον εκ των ουκ άνευ.
Βέβαια απέναντι στο θετικό αυτό κλίμα, υπάρχουν, ως μη όφειλαν, δυο λυπηρά γεγονότα, που σχετίζονται με τη στάση τόσο της Ε. Ε. όσο και των ΗΠΑ, που παραπέμπουν σε Πόντιο Πιλάτο, αν όχι και σε μια, εμμέσως πλην σαφώς, Τουρκόφιλη στάση.
Το λέμε αυτό γιατί η ίδια η Ε. Ε., όσο επίσης και οι ΗΠΑ συνεχίζουν να αποσιωπούν το παράνομο του πράγματος, ως προς τη “Γαλάζια Πατρίδα”. Γιατί όχι μόνο έχουν κάνει οποιαδήποτε σχετική αναφορά, αλλά και γιατί τα εκτεταμένα Τουρκικά πλιάτσικα στο θαλάσσιο σώμα της Ανατολικής Μεσογείου, τα βαφτίζουν άλλοτε αμφισβητούμενες εκτάσεις και άλλοτε διαφιλονικούμενες!
Για αυτούς ακριβώς τους προαναφερθέντες λόγους, ο θαλάσσιος Ελληνισμός οφείλει να μετάσχει σε δύο ταυτόχρονες κινήσεις. Από τη μια, να αρπάξει από τα μαλλιά την ευκαιρία της προώθησης κοινής ΑΟΖ με την Αίγυπτο, ανατολικά του 28ου Μεσημβρινού, έως την Κύπρο, και από την άλλη να προσφύγει σε κάθε αρμόδιο διεθνή φορέα, μηδέ εξαιρουμένου του ίδιου του ΟΗΕ, ως προς την ακύρωση του χάρτη της “Γαλάζιας Πατρίδας”.
Εννοείται ότι ο ίδιος Ελληνισμός δεν έχει κανένα λόγο να τη νομιμοποιήσει, όπως η Τουρκία έχει προτείνει και η Ε. Ε., δυστυχώς μετά της Ελλάδας και της Κύπρου, έχει αποδεχθεί και προωθεί να συμβεί αυτό, μέσα από τη λεγόμενη πολυμερή διάσκεψη για την Ανατολική Μεσόγειο.
Έστω όμως και τώρα ο Ελληνισμός οφείλει απέναντι στην Ε. Ε. και τον ύπατο εκπρόσωπο επί των Εξωτερικών, να θέσει ως προϋπόθεση συμμετοχής του στην εν λόγω διάσκεψη, την ανάκληση του παράνομου Τουρκικού χάρτη. Και διαφορετικά, να μη λάβει μέρος.
Κατά τα άλλα, μπορεί ο Ερντογάν να προπαγανδίζει τα περί του πλούσιου ενεργειακού Τουρκικού στόλου, με τα δύο σεισμογραφικά και τα τρία αν όχι τέσσερα πλωτά γεωτρύπανα, όμως τις δικές μας ανάγκες στην Ανατολική Μεσόγειο, άνετα εξυπηρετεί ένα σεισμογραφικό, το “Καστελόριζο”, ως αντίπαλο δέος του γνωστού Oruc Reis, όπως και ένα πλωτό γεωτρύπανο, το “Μαραθώνας”.
Μάλιστα, αν σύμφωνα με τις υπάρχουσες ενδείξεις, τα Τουρκικά ευρήματα στις ως τώρα έρευνες, στις εκτός των συμφωνιών θαλάσσιου Ελληνισμού και Αιγύπτου περιοχές, δεν είναι πλούσια, και ότι οι “Τουρκικοί υδρογονάνθρακες” είναι χωρίς “υδρογόνο”, σκέτοι δηλαδή “άνθρακες”, τότε τα πράγματα είναι απλά.
Μπορεί η γειτονική χώρα να πουλάει τα αμφίβολης αξιοποίησης ευρήματα, σαν προϊόντα δήθεν υποχώρησης και σαν εκδούλευση προς την Ε. Ε. και τις ΗΠΑ. Και μπορεί ακόμη τα ενεργειακά Τουρκικά σκάφη να σουλατσάρουν στην Ανατολική Μεσόγειο, για την άσκηση κυριαρχίας επί της μονομερούς θαλάσσιας ζώνης τους. Όμως ο Ελληνισμός εφαρμόζοντας κατά γράμμα, από κοινού με τον Αιγυπτιακό εταίρο, το δίκαιο της θάλασσας, θα βγει τελικά ο κερδισμένος, από τον πόλεμο της πολιτικής γεωοικονομίας στην Ανατολική Μεσόγειο.
____________
Σημείωση
Δεν φταίει η Αίγυπτος. Εμείς φταίμε. Όμως και τώρα, ο Ελληνισμός μπορεί, militaire.gr
ΠΗΓΗ: www.militaire.gr
