H 19χρονη Βασιλική που βρισκόταν στο δεύτερο βαγόνι της μοιραίας αμαξοστοιχίας η οποία συγκρούστηκε στα Τέμπη, μίλησε στην εκπομπή T-live και καθήλωσε με την περιγραφή που έκανε σχετικά με τα όσα έζησε μετά την σύγκρουση.
Η εξομολόγηση της 19χρονης για την τραγωδία στα Τέμπη
«Πλέον είμαι μία χαρά, χθες βγήκα από το νοσοκομείο. Ήμασταν μπροστά ακριβώς από το κυλικείο, στις πρώτες θέσεις, την ώρα της σύγκρουσης. Πριν από τη σύγκρουση, όλα ήταν γαλήνια, είχε πάρα πολύ κόσμο στο κυλικείο, κάποια στιγμή ακούστηκε ένα μπαμ. Μαύρισαν όλα. Βρήκαμε γρήγορα τις αισθήσεις μας, θυμάμαι ότι στην πλάτη μου έπεσε μία λαμαρίνα. Σηκώθηκα αμέσως και φώναξα τον σύντροφό μου, τον είδα δίπλα μου, κρατηθήκαμε και είδαμε ότι είχε μία τρύπα-δεν ξέρω αν είχε λιώσει το πάτωμα- και κατεβήκαμε από εκεί».
«Ο κόσμος καιγόταν, έπεφτε από τα βαγόνια και βγήκαν άνθρωποι που ήταν καλά. Επειδή ο σύντροφός μου ήταν ξυπόλυτος, του έδωσα τη ζακέτα μου. Μας έδωσε μία κοπέλα το μπουφάν της. Μας έδωσαν μία κουβέρτα… Τέλος πάντως, όταν ηρεμήσαμε λίγο, καθίσαμε κάτω, πιστεύοντας ότι θα πεθάνουμε κι αυτές ήταν οι τελευταίες μας στιγμές στη γη. Εγώ έλεγα στον Στέλιο να φύγουμε, είδα έναν δρόμο και του έλεγα να πάμε από εκεί» πρόσθεσε.
Το σκηνικό που με τάραξε περισσότερο είναι όταν βγήκαμε έξω από το βαγόνι και χρειαζόμασταν νερό, ζητούσαμε μεταξύ μας νερό. Κάποια στιγμή είδαμε δύο παιδιά και το ένα ήταν σκυμμένο και βρεχόταν. Τους ζητήσαμε νερό αλλά μας απάντησαν ότι ο ένας κατουράει τον άλλο για να καθαρίσει το πρόσωπό του. Εκεί κατάλαβα ότι δεν έχουμε ελπίδα», εξομολογήθηκε.
Ο 20χρονος Δημήτρης μίλησε στο Πάμε Δανάη για τα δραματικά λεπτά μετά τη σύγκρουση των δύο τρένων στα Τέμπη.
«Ακούγαμε να φωνάζουν βοήθεια, αλλά δεν μπορούσαμε να κάνουμε κάτι, γιατί ήταν μεγάλη η φωτιά. Ήμουν στο βαγόνι αμέσως μετά την καφετέρια. Ευτυχώς σε αυτό το ταξίδι ήμουν στη θέση μου, γιατί συνήθως σε όλα τα ταξίδια μου είμαι στην καφετέρια. Στην αρχή της σύγκρουσης άκουσα ένα τρομερό τρίξιμο, σαν σεισμός. Έφυγα από την θέση μου και χτύπησα στο πρόσωπο. Μετά από 10 δευτερόλεπτα είχα χρόνο να καταλάβω τι συμβαίνει. Θυμάμαι να σκέφτομαι πότε θα τελειώσει αυτό. Τα βαγόνια ήρθαν έτσι που δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε τι και πως έγινε. Δεν μπορούσαμε να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτά τα 15 δευτερόλεπτα που ήμασταν στον αέρα σήμαιναν μετωπική σύγκρουση με άλλο τρένο», είπε αρχικά.
«Απέναντι μας ήταν το πίσω βαγόνι που είχε έρθει ανάποδα και ήταν στον αέρα. Βλέπαμε τον κόσμο που κοιτούσε από τα παράθυρα και δεν ήξερε πως να βγει από το τρένο. Δίπλα μας ακριβώς ήταν η φωτιά που μεγάλωνε και εξαπλωνόταν και στα πίσω βαγόνια. Πηδήξαμε πάνω σε ένα αναποδογυρισμένο βαγόνι για να περπατήσουμε και χέρι – χέρι τραβήξαμε ο ένας τον άλλον. Όταν βγήκαμε από το τρένο δεν υπήρχε ακόμα φωτιά ήταν πιο δίπλα. Ήταν κόλαση επί γης και μύριζε θάνατος. Αυτή την μυρωδιά της φωτιάς δεν θα την ξεχάσω ποτέ… Δεν θα ξεχάσω ποτέ τον κόσμο που έτρεχε να πάρει τα πράγματα του, να πηδήξουμε από το εμπορικό τρένο για να βγούμε στον από πάνω δρόμο».
«Μέσα στο λεωφορείο που ήμασταν όλοι οι τραυματίες υπήρχε μόνο σιωπή και πόνος. Δεν μιλήσαμε μεταξύ μας. Πολλοί ήταν σε σοκ και αναρωτιοντουσαν τι έχουμε πάθει. Πολλοί είχαν σώσει τις συσκευές τους και καταφέραμε και τηλεφωνήσαμε από εκείνους. Το πρώτο μου τηλέφωνο ήταν στην μαμά μου. Όταν μίλησα με την μητέρα μου την άκουσα ψύχραιμη. Mόλις με είδε στο νοσοκομείο ξεκινήσαμε να κλαίμε και οι δυο. Στο νοσοκομείο μάς έδωσαν αγωγή για να μπορούμε να κοιμηθούμε. Ακόμα δεν με παίρνει ο ύπνος και αν με πάρει τινάζομαι».
youweekly.gr
