Ο Ιταλός ζωγράφος Τζόρτζιο Ντε Κίρικο είναι ίσως ο διασημότερος «Βολιώτης» παγκοσμίως. Η σχέση του με την Ελλάδα προέκυψε εξαιτίας της επαγγελματικής δραστηριότητας του πατέρα του, Εβαρίστο Ντε Κίρικο.
Ο ζωγράφος έχει γράψει για αυτόν:
«Ήταν άρτιος μηχανικός, έγραφε με ωραιότατους χαρακτήρες, σχεδίαζε, είχε πολύ καλό αυτί για τη μουσική , ήταν παρατηρητικός και δηκτικός, μισούσε την αδικία, αγαπούσε τα ζώα, συμπεριφερόταν υπεροπτικά στους πλούσιους και τους ισχυρούς και ήταν πάντα έτοιμος να υπερασπιστεί και να βοηθήσει τους πιο αδύνατους και φτωχούς. Ήταν επίσης έξοχος ιππέας και είχε μονομαχήσει μερικές φορές με πιστόλι…Ο πατέρας μου έλειπε συχνά, γιατί πήγαινε στον Βόλο, την κωμόπολη όπου γεννήθηκα, όπου επέβλεπε και διηύθυνε την κατασκευή της σιδηροδρομικής γραμμής που προχωρούσε στο εσωτερικό της Θεσσαλίας…»
Ο Εβαρίστο Ντε Κίρικο πέθανε το 1905 από κακοήθη πυρετό. Ένα χρόνο μετά η οικογένεια του εγκατέλειψε την Ελλάδα.
Δύο πράγματα θυμίζουν σήμερα τον Ιταλό μηχανικό. Το ένα είναι οι συχνές εικόνες των τρένων στους πίνακες του διάσημου γιου του. Το άλλο είναι η γέφυρα Ντε Κίρικο στη σιδηροδρομική γραμμή που ένωνε τις Μηλιές και το Πήλιο με τον Βόλο. Όπως και σε μεγάλο κομμάτι του σιδηροδρομικού δικτύου της Θεσσαλίας, ο Εβαρίστο Ντε Κίρικο ήταν ο επικεφαλής μηχανικός για την κατασκευή της γραμμής του θρυλικού «Μουντζούρη». Η γραμμή αυτή, από τις στενότερες του κόσμου με πλάτος μόλις 60 εκατοστά, ξεκίνησε να κατασκευάζεται το 1892, ολοκληρώθηκε το 1903 και λειτούργησε έως το 1971. Από το 1996 λειτουργεί ξανά για τουριστικούς λόγους στο τμήμα Άνω Λεχώνια- Μηλιές και προσελκύει πολλούς επισκέπτες ακόμα και τα φθινοπωρινά Σαββατοκύριακα.
Το να καταλάβει κανείς το γιατί δεν είναι δύσκολο. Στη μιάμιση ώρα και τα 16 χιλιόμετρα της διαδρομής υπάρχει ένας αρμονικός συνδυασμός φύσης, μηχανικής και αρχιτεκτονικής. Το τρένο διασχίζει τοξωτές γέφυρες, καμάρες και σήραγγες, κατασκευασμένες από μαρμαρόπετρα και ασβεστόλιθο, παλιές αλλά περίτεχνες. Όσο ανεβαίνει στο βουνό τα ελαιόδεντρα του τοπίου αντικαθίστανται σταδιακά από δέντρα όπως καστανιές και οξιές.
Από τα ομορφότερα έργα είναι η πέτρινη γέφυρα Καλόρεμα. Λίγο πριν τις Μηλιές είναι η γέφυρα του Ταξιάρχη (ή γέφυρα Ντε Κίρικο). Αυτή η γέφυρα είναι μεταλλική. Το τρένο κινείται σε καμπύλη τροχιά, ενώ η γέφυρα είναι ευθεία και ο επιβάτης νομίζει πως πετάει στον αέρα.
Περίπου στις 11:40 θα φτάσετε στις Μηλιές. Καλό θα είναι να φοράτε αθλητικά παπούτσια γιατί τώρα ακολουθεί περπάτημα για περίπου 800 μέτρα σε ένα γραφικό καλντερίμι που οδηγεί στην πλατεία του χωριού. Εδώ υπάρχουν καφενεία, ταβέρνες, ξενώνες και μία από τις παλαιότερες βιβλιοθήκες στην Ελλάδα. Αξίζει επίσης να επισκεφθείτε την εκκλησία των των Ταξιαρχών η οποία «ανεκηνήθη επί το έτος 1741» ,όπως γράφει μία από τις επιγραφές του ναού αλλά είναι άγνωστο πότε πρωτοχτίστηκε. Η εξωτερική της εμφάνιση δεν προϊδεάζει για τον εντυπωσιακό εσωτερικό χώρο με τις δεκάδες τοιχογραφίες, ανάμεσα τους και ένας ζωδιακός κύκλος.
Mπορείτε να συνεχίσετε με βόλτα στο χωριό και το δάσος και να φάτε εδώ, αν όμως θέλετε να κάνετε και τον δρόμο της επιστροφής με το τρένο πρέπει να είστε στις 3 το μεσημέρι στον σταθμό. Ειδικά αν η μέρα είναι ηλιόλουστη, στην επιστροφή αναδεικνύονται η θέα στον Παγασητικό και τα ελαιόδεντρα.
Άλλωστε η ταχύτητα με την οποία κινούνται τα τέσσερα βαγόνια του ντιζελοκίνητου (και όχι πια ατμοκίνητου τρένου) είναι τέτοια που επιτρέπει να την απολαύσετε.
Χρήσιμες πληροφορίες
Η πρόσβαση στο σιδηροδρομικό σταθμό Άνω Λεχωνίων που απέχει 12 χιλιόμετρα από το Βόλο, γίνεται με το αστικό λεωφορείο αρ.5 της γραμμής Βόλου – Λεχωνίων – Πλατανιδίων αλλά και με ΙΧ.
Τον Οκτώβριο δρομολόγια πραγματοποιούνται Σάββατο και Κυριακή.
Το τρένο αναχωρεί από τα Άνω Λεχώνια στις 10.00 πμ και επιστρέφει από τις Μηλιές στις 15.00. Η διαδρομή διαρκεί περίπου μιάμιση ώρα και περιλαμβάνει στάση 15 λεπτών στην Άνω Γατζέα.
Το εισιτήριο για την απλή διαδρομή κοστίζει 10€, ενώ για την διαδρομή με επιστροφή κοστίζει 18€.
Το παιδικό εισιτήριο κοστίζει αντίστοιχα 6€ και 10€ και ισχύει για παιδιά ηλικίας 4-12 ετών.
